Publicaties studenten en cursisten

Oud-cursiste Anne-Marieke Samson volgde een cursus proza en daarna de cursus roman. Zomer 2014 verschijnt bij de Arbeiderspers De val van Jakob Duikelman. Eerder verschenen verhalen van haar hand in Tirade.

Jacob Duikelman slijt de stoffige dagen van zijn ambtenarenbestaan op zijn saaie ministerie, afdeling 3f: oorlogsmisdaden. Als Jakob verneemt dat hij niet lang meer te leven heeft, houdt hij dat angstvallig geheim voor zijn mooie Thaise vrouw en zijn puberdochter uit een eerder huwelijk. Zijn groeiende woede brengt hem in conflict met een Nigeriaanse ronselaar van kindsoldaten die is uitgeweken naar de middelbare school waar Jacobs dochter schoolgaat.

Tijdens de Jonge Schrijversavond in de Stadsschouwburg werd Anne-Marieke geinterviewd door Lisa den Oudendammer. Over haar roman die zowel bij de jury als bij het publiek hoge ogen gooide.

Anne-Marie Samson: “Jakob is reaguurder, PVV-stemmer, kortom: een boze man. Als hij door een kleine maar begrijpelijke misstap in een groot mediaspektakel belandt, wordt hij zelf het mikpunt van iedereens woede.”

Hoe lang lag jouw manuscript al op de plank?

“Mijn manuscript was in 2012 af. Ik heb het toen naar uitgevers gestuurd en had er eentje aan de haak geslagen. Helaas duurde het erg lang voor er daadwerkelijk iets gebeurde. Eerst zeiden ze eind 2012, daarna begin 2013, eind 2013. Op een gegeven moment begonnen ze over half 2014. Als debutant ben je helaas niemands prioriteit. Ik hoopte dus dat meedoen aan Manuscripting de aandacht voor mijn manuscript zou vergroten.”

Hoe lang heb je al de ambitie om schrijfster te worden?

“Al mijn hele leven. Ik heb al van jongs af aan boeken en verhalen geschreven. Maar vanaf een kleine drie jaar terug ben ik er serieuzer mee bezig. Ik dacht: als ik ooit nog een rijtje romans in de winkel wil krijgen, mag ik wel eens gaan beginnen. Ik heb toen een cursus gevolgd aan de Schrijversvakschool en heb sindsdien vrijwel non-stop geschreven. Ik ben nu bezig aan een tweede roman en maak een beginnetje aan een derde.”

Hoe was het om naast je baan aan een roman te werken?

“Alles wordt leuker van schrijven. Als je een verhaal aan het bedenken bent, blijkt er om je heen opeens zoveel te gebeuren dat je kunt gebruiken. Die doodsaaie vergadering op mijn werk waar ik vroeger mijn ogen nauwelijks open kon houden, wordt opeens een goede setting voor een scene. En dan is het opeens heerlijk om daar te zitten en aantekeningen te maken waarom deze vergadering zo saai is, hoe de mensen zich gedragen, wat er gezegd wordt.”