Publicaties studenten en cursisten

Tot haar zesentwintigste sprak en schreef ze geen woord Nederlands. Toch verscheen, drie jaar na het volgen van de cursus roman bij Jan van Aken, in mei 2012 de debuutroman van Daad Kajo: De verleider van Damascus (uitgeverij De Geus)

Al vanaf haar achtste schreef Daad verhalen maar ze stopte toen ze wat ouder werd, omdat ze heel goed kon dansen en dit alle aandacht verdiende. Nadat ze naar Nederland geemigreerd was, pakte ze het schrijven weer op. Dit leidde in eerste instantie eerder tot frustratie dan tot een goedgeschreven verhaal. Een vriend wees haar op het bestaan van de Schrijversvakschool. Hij zei: doen, dan weet je tenminste of je moet stoppen of doorgaan. En inderdaad, de cursus roman gaf haar de overtuiging dat ze het in zich had, doorgaan dus, niet stoppen. Maar naast de gebruikelijke worsteling met plot en personages had Daad een extra obstakel: de taal. Tot haar 26e sprak ze alleen Arabisch en Assyrisch. Waarom zo moeilijk vraag je je af, waarom schrijf je dan niet in je oorspronkelijke taal? Daad: “ik vind het mooier om te schrijven in een taal die je om je heen hoort, die je dagelijks spreekt. De Nederlandse taal staat op dit moment dichter bij me dan mijn moerstaal.” Als ze er echt niet uitkwam liet ze zich bij het schrijven van haar roman helpen door vrienden die er verstand van hadden. Soms kreeg ze op een vraag over eenzelfde fragment verschillende commentaren en koos daaruit de suggesties die het dichtst haar gevoel van schoonheid benaderden. Ze is af en toe jaloers op de manier waarop Nederlandse schrijvers op televisie praten: zo beheerst, zo mooi, zo makkelijk. Wij zeggen daarop: niet iedereen lukt het om te publiceren. Zeker niet iedereen lukt het om te publiceren in een andere taal dan zijn moers-. En zeker niet iedereen die na zijn zesentwintigste nog een andere taal moest leren. Om jaloers van te worden.

De verleider van Damascus. Uitgeverij De Geus. De avontuurlijke hoofdpersoon van dit verhaal verkent voortdurend de grenzen van de moraal, tot grote ergernis van zijn familie. Omdat hij de enige zoon is, zien ze zijn gedrag door de vingers. Zijn muzikale talent wordt evenmin gewaardeerd: de jongen blijkt een begenadigd speler van de oed te zijn. Al snel komt hij erachter dat zijn betoverende spel de vrouwen niet onberoerd laat en dat het deuren voor hem opent die anders gesloten zouden blijven.

Daad Kajo (Syrië, 1973) groeide op in Hassake, een dorp in Syrië, als lid van de christelijke Assyrische minderheidsgroep. Ze werd geboren tijdens de Jom Kipoeroorlog. Ze werkte als docent lichamelijk opvoeding en danst tot ze in 1999, 26 jaar oud, naar Nijmegen emigreerde. Daar besloot Daad Kajo in het Nederlands te gaan schrijven.